Rozwój elektroenergetyki słonecznej i wiatrowej to podstawowy cel krajowych planów na rzecz energii i klimatu (KPEiK) opracowywanych przez państwa członkowskie UE, w tym kraje Grupy Wyszehradzkiej (V4). Niemniej jednak, wysoki udział źródeł słonecznych i wiatrowych stanowi wyzwanie dla pracy systemów elektroenergetycznych (m.in. utrzymanie częstotliwości i napięcia), historycznie rozwijanych w oparciu o fundamentalnie inne technologie wytwórcze.
Kluczowym kryterium bezpiecznego i stabilnego działania systemu elektroenergetycznego jest elastyczność. Elastyczność to zdolność systemu do szybkiego reagowania na zmiany warunków pracy w celu przywrócenia stanu równowagi. W przypadku wysokiego udziału wytwarzania w zależnych od pogody źródłach słonecznych i wiatrowych, zmienność warunków pracy systemu wzrasta, a przez to osiągnięcie równowagi pomiędzy produkcją a zużyciem energii elektrycznej (utrzymanie częstotliwości) staje się trudniejsze.
Elastyczność systemów elektroenergetycznych w krajach V4 w kontekście celów KPEiK była jednym z kluczowych tematów dyskusji w ramach warsztatów V4ETTP zorganizowanych pod koniec stycznia 2020 r. w Budapeszcie. V4ETTP to stała sieć ekspercka skupiająca think tanki Grupy Wyszehradzkiej zajmujące się badaniem i analityką sektora energii oraz prowadzeniem ustrukturyzowanej współpracy z przedstawicielami rządów Czech, Węgier, Polski i Słowacji w dziedzinie energetyki, dyplomacji energetycznej oraz klimatu.
Polskę w ramach warsztatów V4ETTP reprezentowali eksperci Instytutu Jagiellońskiego (IJ), którzy opracowali analizę dot. elastyczności systemów elektroenergetycznych w obliczu wzrastającego udziału energetyki słonecznej i wiatrowej. Analiza IJ omawia przykłady Australii Południowej i Niemiec jako systemów o wysokim stopniu penetracji przez źródła słoneczne i wiatrowe, jak również odnosi się do obecnego stanu elastyczności systemów elektroenergetycznych Czech, Węgier, Polski oraz Słowacji.
